คุณค่าที่มาจากตน คือศักดิ์ศรี ตนต้องทำเอาเองจึงจะมี
คุณค่าที่มาจากคนอื่น คือเกียรติ คนอื่นเป็นคนให้จึงจะมี
หากสนใจในศักดิ์ศรี ตนจึงประพฤติ ปฏิบัติในแนวทาง หลักการแห่งความเจริญ ด้วยความคิดนั้น ปฏิบัติ จนเกิดผล วนเวียนเป็นรหัสกรรมที่ส่งให้มีศักดิ์ศรี มีความเป็นตนที่มีคุณค่า ตนต้องทำเอาเอง ตนจึงมีศักดิ์ศรี
หากสนใจในเกียรติ ตนจึงประพฤติ ปฏิบัติในแนวทาง หลักการแห่งผู้ที่ตนต้องการได้รับเกียรติ บนแนวทาง หลักการของเขา วนเวียนเป็นรหัสกรรมที่ส่งให้กระทบใจเขาจนเขาเห็น เขาเป็นคนให้ ตนจึงมีเกียรติ
หากหลักการ แนวทางเขาเปลี่ยนไป ไม่ใช่แนวทางเดิม จะคงเกียรติไว้ ตนต้องเข้าใจ และตามความเปลี่ยนแปลงให้ทัน เพื่อนำมาปฏิบัติวนเวียนเป็นรหัสกรรมที่ส่งให้กระทบใจเขาจนเขาเห็น เขาเป็นคนให้ ตนจึงมีเกียรติ
เหนื่อยยากกับเกียรตินี้เพียงเพื่อสนองเกียรติอันมาจากภายนอก ไม่แน่นอน เปลี่ยนแปลงไป
ถ้วยเซรามิคอันสวยงาม มีคุณค่าอยู่ในตัว
หากเมื่อแตก ประโยชน์ใช้เป็นถ้วยนั้นจึงหมดไป
แต่ความสวยงามในเศษเสี้ยวยังคงอยู่
เมื่อนำมาประกอบเป็นของสวยงามยังมีประโยชน์ที่ใช้ในด้านอื่น
ด้วยปัญญาแห่งคน จึงสร้างคุณค่าใหม่ จากประโยชน์ใหม่ได้อย่างดี
คุณค่าของเซรามิคนี้อยู่ที่คนให้ เซรามิคย่อมมีคุณค่าในตน
ความหมายที่คนไปให้ยังเป็นเพียงสมมุติเท่านั้น
คุณค่าย่อมมีอยู่ทุกที่
ด้วยการกระทำของตน บนแนวทาง หลักการแห่งความเจริญ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น