ปัจเจกชน คนเดียวดายสร้างคุณค่าจากการฝึกตน เมื่อฝึกจึงมีคุณค่า แต่เป็นไปในวงแคบเฉพาะตน หากจะต้องมีการกระจายคุณค่า ฝึกมาเท่าใดหากไม่มีจิตเมตตา คงไม่มีการแพร่กระจายออกไปในวงกว้าง การเแพร่กระจาย ต้องอาศัยผู้อื่น ให้และรับ คุณค่าจะเพิ่มพูนได้โดยความสัมพันธ์
เมตตาเป็นฐานของการเชื่อมต่อ คุณค่าจึงสนองต่อชีวิตและองค์กรด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น