พื้นที่ชีวิต

รายการ พื้นที่ชีวิต เมื่อ ๑ กรกฎาคม ๒๕๕๔ มีคำถามว่า

คำถาม

ประโยชน์ที่คุณได้รับจากความรู้สึกตัว

คำนำ

ผมตอบตัวเองได้ว่าความรู้สึกตัวเป็นประโยชน์ในความรู้สึกตัวนั้นอยู่แล้ว ตัวเป็นที่อยู่ของใจ เมื่อใจรู้ว่าตัว(กาย)เป็นอย่างไร รู้สึกตัว(รู้สึกกาย)ด้วยอายะตะนะทั้ง ๖ ใจจะรักษาตัว(กาย)ไว้ในที่ปลอดภัย(รักษาสุขภาพ) เพื่อให้มีที่อยู่อาศัย เมื่อกายเคลื่อนไหวใจหยุดนิ่ง กำลังกายมาจากเคลื่อนไหว กำลังใจมาจากความหยุดนิ่ง

คำตอบ

ถ้าจะให้ตอบคุณว่าประโยชน์ที่ผมได้รับจากความรู้สึกตัวเป็นอย่างไรผมตอบได้ว่าเมื่ออยู่กับความรู้สึกตัว(กาย) ผมพ้นจากรู้คิด(จิต)และรู้เจ็บ(ใจ) อยู่กับความรู้สึกตัวผมไม่ปรุงแต่ง ทุกข์ไม่ครอบงำ สุขไม่หนุนเสริม ธรรมดาเป็นอยู่เช่นนั้นเอง

จบคำตอบครับ

๔๔๘ วันฉันจะทำงานใน กฟผ.

วันนี้เป็นคืนวันเสาร์ ที่ ๙ กรกฎาคม ๒๕๕๔ เวลาที่เริ่มเขียน ๑๐.๓๘

มีเวลาอยู่อีก ๔๔๘ วัน ในระบบ กฟผ.

แล้วก็จะกลับบ้านเพราะอายุ

อายุทำให้เราได้กลับบ้าน

ต้องเร่งทำสิ่งที่ควรทำให้จบ

เพื่อไม่ต้องหลงเหลือสิ่งค้างคา

แ่ต่ความเป็นจริงไม่มีสิ่งใดจบได้

สิ่งที่เราทำได้คือสร้าง ปุตตะ

ปุตตะ คือ ผู้ยังความฝันให้เต็ม

ไม่ใช่สร้างทายาท แต่ สร้างวิธีการทำให้ความฝันเต็ม

ความฝันของมนุษยชาติ ความฝันจากตัวตน สู่กลุ่มชน สู่อนันตจักรวาล

สุดท้าย คือทุกสิ่งทุกอย่างจะเป็นไปตามกรรม

เราสิ้นอาชีพ จาก กฟผ. เพื่อไปสู่สิ่งใหม่

เมื่อเราเลิกเดินทาง เราไม่มีสิ่งใหม่

แล้วเราต้องการสิ่งใหม่ไปเพื่ออะไร

ความคิดไม่จบ แต่สิ่งที่เราทำได้คือ ทำ ทำ ทำ

ชวนติดตาม อ.ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ

สัตว์สี่ทิศ ปัญญาสามฐาน อ.ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ



จิตที่ฝึกดีแล้วนำสุขมาให้
ขอบคุณมากครับที่เปิดโลกให้กับชีวิตครับ
ด้วยจิตนอบน้อมครับ

Fool for ever.ผิดแล้วผิดอีก : กรณีห่างไกลจากบ้าน

...เมื่อชะตา พาให้ ได้ไกลบ้าน

พร้อมวิญญาณ อยากยิ่ง สิ่งค้นหา

กิเลศทับ นับเนื่อง เรื่องพามา

ด้วยตัณหา พาตน ม่นหมองมัว

...อันที่จะ เจริญ เดินทางถูก

แต่กลับปลูก ทางผิด ให้คิดหัว

เลือกมอมเมา เข้าหา กล้าและกลัว

ดื่มเมามัว มอมกาม กิเลศเกิน

...ก็ตัวเรา ตั้งใจ เมื่อไกลบ้าน

จะตรวจทาน สิ่งทำ จำห่างเหิน

แต่ดวงจิต จดจำ นำเพริดเพลิน

ได้ดำเนิน ทางผิด เสมอมา

...จึงหวนหา อาจารย์ จากอดีต

อ่านที่ขีด เขียนเรียน เพียรค้นหา

สำรวจจิต สำรวมใจ ในกายา

เพื่อนำพา ตัวตน พ้นอบาย

...ตรวจตัวตน บนทาง ที่ดุ่มเดิน

ไม่เพริดเพลิน ดื่มด่ำ พร่ำเพ้อหมาย

รักขยัน จดจ่อคิด ครุ่นตะกาย

สิ่งสุดท้าย ทำดี มีผลงาม

...แม้ผิดแล้ว ผิดอีก ให้อัดอั้น

ผิดตะบัน ผิดกัน แล้วหันถาม

ผิดอย่างนี้ มีใจ ให้ติดตาม

เห็นแง่งาม แก้ผิด ไม่บิดเบือน

...ผิดด้วยโง่ โง่แล้ว และโง่อีก

แม้จะฉีก ทางไป ไม่ให้เหมือน

แต่ยังโง่ โง่ไป ไม่บิดเบือน

โง่เชือดเฉือน ฉลาดให้ ไปไกลไกล

...จะเรียนรู้ จากโง่ ก่อนฉลาด

ความผิดพลาด พ้นทาง เถลไถล

ถึงโง่แล้ว โง่อีก ก็ทำไป

โง่ยังไง เรียนได้ หายโง่เอย